Rozdział 8 powrót Karela

                   

 Niestety nie udało mu się dogonić furgonetki   ‘’kurwa’’-zaklął w myślach.

Nagle ostrze wysunęło się z jego paska, zaczęło latać w tę i nazad. Nie wiedział czemu nie mógł tego kontrolować. W międzyczasie, kiedy starał się przywołać chirugai, bliźniaczki przypadkowo spotkały się pod Oxfordem. Obie wyczuły, że coś jest nie tak, Emely kazała wysadzić ją pod uniwersytetem, a Kat wybiegła z posiadłości jak poparzona.

-ty, co ty tu robisz-powiedziały wrzeszcząc na siebie-co ja tu robię, co ty tutaj robisz

Zaległa chwilowa  cisza, obie patrzyły na siebie z nienawiścią.

-coś się stało naszej parce, muszę ich uratować-odpowiada Kat

-chyba raczej my

 Ostrze wciąż wariowało, nie minęła nawet minuta, bliźniaczki przybiegły Kat przywołała ostrze, Trent się zdziwił, jak ona to zrobiła, tylko właściciel tego przedmiotu może go kontrolować.

-jak ty to…-nie dokończył, Kat mu przerwała

-twoje chirugai nas zaprowadzi do Lary

-niby jak-spytała Emely

-o to się nie martw Emely, ona miała je w rękach-powiedział spokojnie niebieskooki

Dziewczyna wypuściła chirugai, które zaraz potem poleciało gdzieś dalej, a oni za nim.

Dało się słyszeć czyjś maniakalny śmiech, była to kobieta o blond włosach i zielonych oczach, była ubrana w skórzaną czarną kurtkę i spódniczkę mini. Chowała łopatę do furgonetki. Obok niej stał gruby i niezdarny najemnik z Viperem w ręku, broń zamiast trzymać na spuście to na magazynku

-w końcu mamy przynętę-powiedziała wciąż się ryjąc

-szefowo-wtracił najemnik-a co jeśli on się nie złapie

-a co ma się nie złapać, musi dać nam złotą kobrę

Najemnik potknął się o jakiś kamień, upadł na mordę

-ty niezdaro-mruknęła do siebie

Wstał i otrzepał się

-Bob, naucz się chodzić jełopie

-tak jest szefowo

 Nagle nad jej głową przeleciało ostrze sypiąc swymi iskrami.

-jest coraz bliżej-powiedziała z uśmiechem na mordzie

Zaraz zobaczyła Kurtisa, ale nie był on sam, nie tego się spodziewała. Zaczęła przeklinać, Kurtis wyjął Borana X

-Gdzie Lara-wrzasnął

-Nie bój się Kurt, nic jej nie jest, dopóki nie skończy się jej tlen

-coś jej zrobiła Bridget-Kat była strasznie wściekła

-to co powinnam zrobić dawno smarkulo, zakopałam ją

 Emely rzuciła się na blondynkę i zaczęła dusić, Bob tego nie zauważył, dopiero gdy usłyszał strzał odwrócił się i mierzył Viperem w bohaterów, ale kiedy zobaczył, że Kurtis mierzy w niego swoim ostrzem

-nie próbuj zasrańcu

Ten przestraszony uciekł.

-no i dobrze uciekaj skurwysynie-zaśmiała się Kat, po czym rzuciła Kurtowi łopatę-lepiej ją odkop zanim będzie za późno-dodała

Bliźniaczki zajęły się Bridget, gdy tylko odkopał nieprzytomną Larę wrzuciły blondynkę i zakopały

-i masz za swoje suko

Mężczyzna próbował reanimować swoją dziewczynę, ale nic to nie dało. Jedynym ratunkiem był szpital, sięgnął po telefon i zadzwonił po karetkę. Obudziła się dopiero po kilku dniach. Była pod respiratorem, a obok niej siedział jej chłopak, miał zamknięte oczy i smutną minę, zdjęła maskę i go pocałowała, ten od razu oprzytomniał. Lekko się odepchnęła.

-lepiej to załóż

-po co, przecież nic mi nie jest, możemy spadać do domu

-nie tak szybko, musisz jeszcze tu poleżeć

Wiedział, jak Lara nie znosiła szpitali, ale nie chciał jej stracić, ta jednak wstała z łóżka, omal nie upadła, złapał ją i położy na łóżko

-sama widzisz, jeszcze nie możesz iść do domu

‘’i tak zwieję’’-pomyślała

Ku im oczom pojawił się Karel, Lara niedowierzała, przecież go zabiła, przynajmniej tak jej się zdawało, mocą ją podniósł do góry, Lara zaczęła się dusić

-zostaw ją skurwielu-krzyknął Trent

-bo co mi zrobisz, jesteś tylko zwykłym szczeniakiem z Lux Veritatis

Brunet strzelił do blondyna, ale i tak to nic nie dało

-głupcze, nie zabijesz mnie, jestem nieśmiertelny

Chłopak chwycił archeolożkę za rękę, aż upadła na jego ramię, ledwie złapała oddech.

-czego chcesz Karel

-ciebie Laro

-zapomnij, ja nic do ciebie nie czuję

Gdy tylko Lara całowała Kurtisa, Karel poczuł się zazdrosny. Nie wytrzymał, utworzył kulę ze swojej mocy i rzucił nią w naszych bohaterów. Kurtis stracił przytomność, kobieta popatrzyła na blondyna.

-coś ty zrobił debilu-powiedziała trzymając niebieskookiego w objęciach

Podszedł do niej i pociągnął za rękę, chciał ją pocałować, jednak ta w ostatniej chwili się oderwała

-jak ty w ogóle przeżyłeś, zabiliśmy cię

-głupia śmiertelniczko-zaśmiał się-my nephilimowie jesteśmy nieśmiertelni, zrozum to w końcu

Chciała mu przywalić, ale nie czuła się na siłach. Wtem do pokoju wszedł Zip.

-ty-krzyknął nephilim

-zostaw ich w spokoju

Karel przestraszył się czarnoskórego i gdzieś zniknął.

-co za pajac-mruknęła do siebie

Lara próbowała ocucić Kurtisa, gdy tylko przyłożyła jego rękę do swojego brzucha od razu się obudził, uśmiechnął się do niej.

-chyba jednak zmienię zdanie-szepnęła mu na ucho

Nagle usłyszeli wybuch, szpital zaczął się palić, brunet wziął Larę na ręce i zaczęli uciekać.

Musieli omijać trupy, a było ich pełno, gdy tylko wybiegli z budynku, już leżał w gruzach.